301 թվին Հայաստանը կատարել է ժամանակի պահանջով թելադրված պրագմատիկ ընտրություն

301 թվից՝ 2025

Զարմանալի ժամանակներ են։ Պատմական Հայաստանը հագուստ չէ, որից կարող ես ազատվել ու շարժվել առաջ։ Եթե, նույնիսկ Պատմական Հայաստանից հրաժարվես, նա քեզնից չի հրաժարվի։

Պատմական Հայ ժողովուրդը կարծես վերադարձել է 301 թիվ ու աշխարհի առաջ բարձրացնում է անցյալի և ապագայի գլխավոր հարցը՝ ինչպե՞ս ապրել այս աշխարհում, ո՞ր օրենքով։

301 թվին, որպես պետություն, Հայաստանը կատարել է գաղափարական, բայց ավելի շատ պրագմատիկ, ժամանակի պահանջներով թելադրված ընտրություն՝ Թալմուդի ենթաբաժիններից մեկն ընդունելով որպես նոր ժամանակներ տանող ուղեցույց, սահմանադրություն։

Հետագայում, գաղափարապես ու բարոյապես մաշված Հռոմը, Եվրոպան, ինքնապահպանման բնազդից ելնելով, նույնպես նախընտրեց Թալմուդի քրիստոնեական ճյուղը։ Հետո արևելքում թափ առավ Թալմուդի մյուս ենթաբաժինը՝ իսլամը։

301 թվից ի վեր Հայ ժողովուրդը եղավ թալմուդյան աշխարհի վայրիվերումների կիզակետում, պերմանենտ ջարդվեց ու մաշվեց, փոքրացավ և հասավ մեր օրեր։ Թալմուդյան աշխարհը միշտ անողոք է հայերի հանդեպ, մենք խորթ ենք թե՛ քրիստոնեական, թե՛ իսլամական և հատկապես հուդայիզմի աշխարհին։ Ինչ-որ խորքային պատճառով սրանք մեզ չեն սիրում և ցանկացած պահի համախմբվում են մեր դեմ, ինչպես հիմա։

Այժմ Հայաստանում կարծես 301 թիվն է, և մեր առաջ դրված է Եկեղեցու հարցը։ Եկեղեցու նկատմամբ հայոց ընկալումը հետաքրքիր է։ Եկեղեցին ձևական առումով թալմուդա֊քրիստոնեկան ծագում ունեցող կառույց է, բայց բովանդակային առումով, հայոց ենթագիտակցության մեջ այն նաև նախաքրիստոնեական Հայաստանի մարմնավորումն է, նրա իրավահաջորդը, զուտ հայկական, բոլորից տարբեր:

Եվ այսօր, կարծես, մենք թալմուդական, հատկապես քրիստոնեական աշխարհի առաջ հարցեր ենք բարձրացնում։ Արդյո՞ք ձեր դավանանքը ձևական չէ, և դուք չեք պղծում այն...

Հարցը Կաթողիկոսի բարևեվարքության մասին չէ, ողջ թալմուդյան աշխարհի վերնախավն է իր իսկ օրենքներից դուրս...

Պատահական չէ Աբրահամական համաձայնագրի նախաձեռնությունը, որին մասնակից են փորձում դարձնել հնարավորինս շատ ժողովուրդների, այդ թվում մեզ ու ազերիներին։ Թալմուդիստ սիոնիստները փորձում են ողջ քրիստոնեական ու իսլամի աշխարհը, որպես գործիքակազմ, միավորել և վճռորոշ ճակատամարտ տալ անդրթալմուդյան, բուդիստական ու հինդուիստական աշխարհին և դրանով լիակատար տիրապետություն հաստատել Երկրի վրա, որպես Աստծո ընտրյալ` հրեա ժողովուրդ։

Այսպիսի պատմական մեծ պայքար է։

Հետաքրքիր էր վերջերս Սի Ծինփինի ուղերձը Հնդկաստանի վարչապետ Մոդիին։ Սին ասել էր՝ ժամանակն է, որպեսզի Մեծ Վիշապը (Չինաստան) և Մեծ Փիղը (Հնդկաստան) կանգնեն մեջք-մեջքի, որպեսզի պահպանեն աշխարհի հավասարակշռությունը:

Թալմուդիստ վաշխառուները, լիակատար տիրապետության տակ վերցնելով ԱՄՆ-ի կառավարման համակարգը, փորձում են քրիստոնեական և իսլամի աշխարհը միավորել ընդդեմ Վիշապի ու Փղի. որպես մարտնչող առաջամարտիկ իսլամն է, իսկ հումանիզմի քողի տակ քրիստոնեական աշխարհն է հանդես գալիս, որում հումանիզմը օր-օրի ոչնչացվում է:

Այսպիսի պատմական ու միֆական ժամանակներ են:

Պատմության համար 1700 տարին ակնթարթ է, իսկ Հայ ժողովուրդը,ծ պատմական ժողովուրդ է և կրկին իրադարձությունների կիզակետում փորձում է գոյատևել:

Արա Արայան

Մեկնաբանություններ